SSC'55 JO12-1 - DVVC JO12-1G

Zit ik op vrijdag avond weer eens over de diverse voetbal site te kijken zie ik daar dat de JO12-1 om half negen thuis mogen voetballen. Mooi, ik hoef niet te werken en de keuze is dus snel gemaakt. Ik sta dus gewoon op zaterdag morgen op tijd op sportpark van Wijlen. Bakkie koffie erbij (waarvan de prijs/kwaliteit verhouding zeer hoog scoort vergeleken bij andere verenigingen) en langs de lijn gaan staan. Eerst eens even kijken wie er allemaal is en dan maar hopen dat het een leuke wedstrijd wordt.

De tegenstander van vandaag komt uit Dongen. Nu komt er normaal gezien, buiten de bus naar Sprang Capelle, niet veel goeds uit dat dorp, maar het blijkt al snel dat DVVC O12-1G hier op een uitzondering is. Gelukkig kunnen onze Geel-Zwarte ook een aardig potje ballen, zodat er een leuke strijd ontstaat. De Groen- Witten hebben wel het veldoverwicht, maar ze zijn niet bij machten om dit verschil in doelpunten uit te drukken. Ondanks de bril stand is het een zeer vermakelijk schouwspel. Helaas scoren na ruim twintig minuten de gasten uit Dongen. Nu overkomt dat de mannen niet vaak dat ze op achterstand komen en het zou dus kunnen gebeuren dat er een lichte vorm van paniek ontstaat. Gelukkig hebben ze een coach langs de lijn staan die zeer rustig blijf en dit ook uitstraalt naar de groep, die gewoon praat maar niet gilt en die zegt “Jammer, niks aan de hand”. Dus als de voortreffelijk leidende scheidsrechter fluit, beginnen de mannen weer gewoon te voetballen.

Met deze kleine achterstand wordt de rust gehaald en omdat het lekker weer is blijven beide teams op het veld. Ik vind dit ook wel prettig want dan kan ik eens meeluisteren wat er door de trainer allemaal gezegd wordt. Ik wordt dus getrakteerd op een stukje positieve coaching. Er wordt met geen woord gesproken over de tegenstander en over de fouten die gemaakt zijn. Er word louter en alleen gesproken over de mogelijkheden van de Geel Zwarten. "Durf fouten te maken" en “genieten” zijn ook termen die in zijn praatje naar voren komen.

Met deze tips moeten de mannen klaar zijn voor de tweede helft en dat blijkt ook het geval te zijn. In deze fase weten de mannen elkaar goed te vinden en toch ook door een stukje individuele klasse van de mannen, zijn ze nu de bovenliggende partij. Gelukkig zijn deze ingrediënten bij de tegenstander ook aanwezig, zodat er een attractieve leuke wedstrijd is, die van een goed zo niet een hoog niveau is. Het spel vliegt op en neer en dat kost dus kracht en energie. Je ziet na driekwart wedstrijd dat de ruimtes groter worden. Een teken van vermoeidheid, maar het siert de strijders dat ze hier niet aan toe willen geven. Beide teams blijven voor de overwinning gaan. Als de de scheidsrechter affluit blijkt dat dat voor beide partijen niet gelukt is en staat er een gelijkstand op het scorebord. Gelijk na het laatste fluit signaal ontstaat er een applaus. Een hard en lang applaus voor de mannen. Een zeer terecht applaus want het was genieten. Ik durf te stellen dat iedereen die bij de Plus stond, of thuis de vaatwasser aan het uitruimen was, echt iets heeft gemist.

Tijdens de nabespreking hoor ik de trainer zeggen “Ik ben trots op jullie en ik heb genoten van jullie” laat ik mijn daar maar bij aansluiten.

De volgende thuiswedstrijd van deze gladiatoren is op 26 september, kom gerust eens kijken. In tegenstelling tot de Efteling hoef je hier niet te reserveren. Parkeer je auto in de parkeervakken en niet in het gras aan de overkant. Pak een bakkie koffie en dan is de gemeente en SSC’55 ook tevreden. Het is echt genieten langs de kant, op zekers.